Çocukken kahramanlık kurumuna olan düşkünlüğümüzden olsa gerek, misal maç yaparken celallenip ortaya çıkardık. Azıcık da yeteneğiniz varsa coşar, "siz hepiniz ben tek" diyip çift kale maça koyulurduk. Aklınıza Bruce Lee'nin bir dolu adamla yaptığı kavgalar gelirdi. Tabii sadece bu kadar da değildi. Çocukken bizim apartmandaki arkadaşlarla bazı dönemlerde, televizyonda o sıralar popüler olan çizgi filmlerden esinlenilmiş gruplarım vardı mesela.. "Biz" şeklinde çıkardık bahçeye, meydan okurduk. Birincisi Thundercats [gol attıktan sonra yarım yamalak ingilizcemizle Thundercats'in jenerik müziğini çığlık çığlığa söylerdik], ikincisi de Süper Ninjalar [maç bitişi pizza yenirdi Leonardovari]. Ama tabii hiçbiri tek kişilik meydan okumanın, "siz hepiniz ben tek" tribinin asaletini yaşatmazdı bize. Sonra tabi Tsubasa çıktı, minnacık çocuklar "Akula vuruşu" yapabiliyor oldu ki tam o noktada mertlik bozuldu.
Ah çocukluk, hesapsız çömezlik, neredesin?
No comments:
Post a Comment